บทที่ 175 - คำเตือน

ออเรลี

ฉันกรีดร้องออกมาสุดเสียง ก่อนที่ฉันจะรู้ตัวด้วยซ้ำ

ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมา ตัวชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อเย็นเยียบ ผ้าห่มพันรอบตัวฉันราวกับโซ่ตรวน ลมหายใจฉันหอบกระเส่า มือสั่นสะท้านรุนแรงจนฉันคิดว่าเตียงทั้งหลังกำลังไหว

ภาพนิมิตยังคงติดตา—ดวงตาสีเงินที่ลุกโชน เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ไม่เหมือนความอบอุ่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ